Terugblik van een gast vakantieweek 2023

Terugblik van een gast vakantieweek 2023
Zaterdag 7 oktober 2023
Vroeg opgestaan
Er wordt al vroeg gevoetbald.
Dat zullen we komende week waarschijnlijk wel gaan missen. De spullen staan klaar. Een aardige hoeveelheid bagage gaat mee. Een rolstoel, een rollator, kussentjes, een grote weekendtas en nog een andere tas met allerlei spullen van handschoenen, regencape, sjaals.
Het doet me denken aan mijn tante die op reis ging
Zou deze tante ook zoveel hebben meegenomen?
Adres ligt klaar. De alarmbel en de sleutel blijven op tafel achter, want daar hebben we buiten Sweelinckhof toch niets aan zal blijken. Rond half 2 komt de taxi (Valys) voorrijden. Er zitten al twee dames in die ook naar Doorn gaan. Het is met recht: “ik heb mijn wagen volgeladen vol met oude …… de rest van het lied kennen we wel). Via Zaanstad rijden we rijden we richting Driebergen. Een heel ander landschap dan het Noord Hollandse.
File en stilstaan verkeer. Bij aankomst op de Driebergsestraatweg wordt de taxi vlot leeggehaald en verlost van zijn passagiers.
De kamers worden met hulp van 2 aardige vrijwilligers ingeruimd. Als dat gebeurd is gaan we naar de grote zaal waar wat gaan eten.
Aangezien het geheel van oorsprong uit protestants christelijke hoek benaderd wordt, wordt het geheel geopend en later ook afgesloten met een tekst uit de bijbel, iedereen kan dan zijn gang gaan.
In de grote zaal wordt piano gespeeld. Vele andere instrumenten zullen deze week nog volgen. Een harpiste Martina Dubois zal mooie muziek ten gehore brengen. Dat deze persoon in de dagelijkse praktijk boswachter is, zou je niet verwachten.
Een collega boswachter geeft uitleg over wat we allemaal te zien krijgen in de omgeving. De bomen van meer dan 100 jaar oud. Deze omarmen zal niet meevallen. GENIETEN van de omgeving. Dat doen we. Jassen overbodig.
Na het eten wordt er piano gespeeld. Het is het beging van een muzikale week. Diverse soorten muziek en instrumenten passeren de revue.
Er wordt gepraat, er worden diverse spelletjes gedaan. Eveneens worden de voorbereidende werkzaamheden verricht voor het ontbijt van de volgende dag.

Er wordt uitleg gegeven over de uitstapje die op dinsdag en woensdag zullen plaatsvinden. Wij beslissen om het rustig aan te doen. Genieten buiten in het park. Op een terras zitten. Voor elk wat wils. We moeten wel uitgerust terugkomen, we zullen er het beste van proberen te maken.
Kamer 11 moet ons geluk brengen!

Zondag 8 oktober is er een kerkdienst in de kapel van het Roosevelthuis. Marius de dominee heeft af en toe moeite met de microfoon. Het kraakt en piept af en toe. Als de dienst is afgelopen is het wat drinken in de grote zaal. Om half 2 is iedereen klaar met lunchen, die er voortreffelijk uitzag. Een aantal mensen gaat een poosje rusten.  
’s Middags komt er een boswachter om het een en ander te vertellen. waar je ook naar buiten kijkt, overal zie je groen, groen en nog eens groen. ’t Is alles groen wat de klok slaat. Binnen staan op iedere tafel wat herfststukjes.
Piet die ook in de cliëntenraad van Sweelinckhof zit, heb ik hier ook zien rondlopen. Allebei zullen we op de vergadering van maandag ontbreken.
’s Avonds zitten Geertje en ik op het terras aan de kant van het Roosevelthuis, waar de fontein van harte de hoogte in spuit en waar de gasten de lichtjesroute volgen.
Later op de avond zitten een aantal mensen spelletjes te doen. Iedereen gaat zitten waar hij wil. De inwendige mens wordt van borrelnootjes en chips voorzien.

Dinsdag: rond 8 uur – half 9 opgestaan.
Tussen half 10 en kwart voer 10 wordt er o.l.v. Carolien ochtendgym gedaan. Carolien is de dochter van mevrouw Weel, die ook op Sweelinckhof woont.
Er is een grote groep mensen die meedoet, iedereen probeert op zijn of haar manier zijn best te doen. Er wordt heel wat gelachen. De oog- handcoördinatie is soms ver te zoeken, maar iedereen doet onder het gelach van degenen die niet meedoen, verwoede pogingen om er toch maar iets van te maken. Pijn in je buik zou je er van krijgen.
Later is iedereen wat gaan doen waar hij zin in had. Er wordt gefietst, de creatieve talenten van eenieder worden geprobeerd naar boven te halen.
’s Avonds is er een documentaire over de Citroëngarage te zien. Wat een rommeltje. De eigenaar heeft een optimistische kijk op het leven. Hij wil pas stoppen met werken als hij nog gezond is, niet pas op een moment dat hij iets zou mankeren.

Er is ook een speurtocht in het park georganiseerd, waarbij het de bedoeling was dat er zo woorden aan de hand van foto’s, die er te zien waren, gevonden werden.

We hebben ook mogen genieten van het spel van Martina Dubois, een harpiste die in het dagelijks leven boswachter was.
De verhalenverteller, die het verhaal uit het Oude Testament en Nieuwe Testament vertelde wist door zijn optreden de mensen goed te boeien. Het repeterende karakter van links naar recht en van recht naar links zorgde voor een tempo dat niet mis was. Ontzettend leuk!!
Een andere avond waren er vier muzikanten, drie mannen en een vrouw. Zij speelden en zongen een soort countrymuziek. Ze hadden geen microfoon nodig. In hun enthousiasme was het geluid van een behoorlijk hoog volume.
Wat uitermate knap was, was het feit dat ze een heleboel instrumenten bespeelden. Van mandoline tot mondharmonica. Enthousiast dat waren zij!!!

De gasten – zo’n 30 in getal – waren een hechte groep. Of je nou naast een man of vrouw zat, het klikte gewoon onderling. Je creatieve talenten naar buiten brengen, een spelletje met elkaar doen, schaken of af en toe een puzzelstukje op de goede plek leggen, het ging allemaal heel ongedwongen zonder verplichtingen.
We hadden nooit kunnen denken dat het zo ongedwongen zou kunnen verlopen.
’s Nachts als we hulp nodig hadden, hebben we heel wat gelachen. We leken wel een stel giebelende pubers.

Vrijdagavond, de slotavond, was er een Galadiner. Iedereen keurig in ’t pak. De keukenploeg keurig in wit overhemd en rode schort. Per groep van 3 á 4 personen werd je naar de grote zaal geroepen.
En daar werden foto’s gemaakt. Alsof je over een rode loper liep.
Het gemis van Jos was toen even heel voelbaar. Wat miste ik hem toch. Ik had er heel wat voor over gehad als hij toen was komen binnenlopen.

Al met al ben ik ontzettend blij dat Geertje me gevraagd heeft of de vakantieweek in Doorn niets voor mij was en dat ik de sprong in het diepe gewaagd heb.
Het was wel totaal iets anders dan kamperen, wat we jarenlang gedaan hebben en wat we overigens altijd met veel plezier gedaan hebben.
Nu moest ik mezelf zien te vermaken en dat is me achteraf bezien aardig gelukt.
Dit avontuur is mijns inziens goed gelukt en voor herhaling vatbaar.

Dank aan alle mensen die in Doorn aanwezig waren, zeker ook aan de twee kabouters die regelmatig met hun optreden de lachers aan hun zijde wisten te krijgen.
Zaterdag 14 oktober vertrekken we weer richting Wognum. Voldaan en een gevoel van tevredenheid.
Bedankt dat ik hier aanwezig kon zijn.
Liefs Greetje Kuijs-Voets
 
terug